انواع خال + روش تشخیص ان ها _هفت ویک
خال
خال ها و یا «نشانه زیبایی» نام دارند. زیبا دانستن خال در قرن تقریبا هجدهم در اروپا رواج پیدا كرد و بعد از آن به تدرج كم رنگ تر شد. اما در قرن تقریبا بیست ویک با شهرت یافتن «مریلین مونرو» ستاره سینمای تجاری، بار دیگر خال به‌عنوان یك نشانه زیبایی مطرح شد و دبده شدند . حتی امروزه بعضی‌ها سعی می‌كنند با پیرسینگ، جواهرات و حتی تاتو روی صورت خود مخصوصا در ناحیه هایی مثل گوشه لب ان خال مصنوعی ایجاد كنند خب در کنار گوشه لب جالب و زیبا ایا که البته چندان مورد قبول متخصصان پوست و مو نیست. با وجود این، بعضی خال ها به قدری بزرگ یا نا ززیبا هستند و یا در مکان بدی هستن كه اعتماد به نفس فرد را پایین می‌آورند. گروهی از آنها نیز به دلیل مكان قرارگیری شان حسابی دردسر ساز و زشت می شوند از جمله این خال ها خال های گوشتی لابه‌لای ریش صورت، كف سر ( درست است که با چشم دیده نمی شود امل به موقع شانه زدن مو برخی از ان ها دردناک است اما اگر دردی ندارید بگذارید بماند و یا شاید اصلا اطلاع ندا ید از وجود خال در سرتان ) در محل بستن كمربند و... بنابراین به همان قدر كه بعضی خالها طرفدار دارد و و محبوبان خال ها هستند . گروهی دیگر آزار دهنده بوده اند و باید برداشته شوند.
نحوه ی تشکیل خال متنوع است برخی از خالها می توانند مادرزادی یا اکتسابی باشند. خالها در همه جای پوست بدن مانند صورت و اندام ها و دست و پا و ..... امکان رشد دارند. خالها معمولاً به رنگ قهوه‌ای ، قهوه‌ای تیره یا مشکی با لبه واضح دیده می‌شوند. رنگ خال به دلیل وجود سلول هایی رنگدانه دار پوستی (ملانوسیت) است. خال ها اصولاً نوعی سرطان خوش خیم هستند و مگر در موارد زیبایی درمان خاصی لازم نیست انجام شوند . تکنیک های مختلفی از جمله کوتر ، کرایو، رادیو فرکانسی، لیزر و جراحی برای برداشتن خال ها وجود دارد که انتخاب نوع تکنیک به عوامل متعددی از جمله اندازه و نوع ضایعه، وضعیت و تجربۀ جراح و همچنین هدف از برداشتن ضایعه وابسته است. یکی از دکتران به نام دکتر «کامران بلیغی»، متخصص پوست و مو که یکی از اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران در اسن در این باره ( خال ها ) می گوید: «برداشتن خال یا براساس ضرورت طبی صورت می گیرد و یا به خاطر زیبایی. یکسری خال هاییی می باشد که با تشخیص پزشک باید برداشته شوند. خال هایی که به‌طور ناگهانی دچار تغییراتی مثل پیدا کردن حاشیه نامنظم در اطراف شان و ، نامنظم شدن رنگ خال، پیدا کردن حاشیه غیر قرینه، خارش، التهاب، خونریزی و درد و ... شوند، باید تحت نظر پزشک و با انجام آزمایش‌های لازم در این زمینه برداشته شوند و ماندن ان روی بدن یا صورت ناممکن می شود . اما در حالت عادی اگر خال دچار هیچ کدام از این تغییرات نشود ، برداشتن خال ضرورت طبی ندارد و ما توصیه نمی کنیم، مگر این‌که خود فرد به لحاظ زیبایی ظاهری دوست داشته باشد خالش برداشته شود که در این صورت با انجام روند خال برداری و ازمایش ها خال او برداشته می شود . »دکتر بلیغی ادامه می دهد: «بعضی از خالها ذاتاً بدخیم هستند و اغلب به مرحله بدی که می رسند که مریض به پزشک مراجعه می‌کند، اگر آن خال برداشته نشود ، که حتما طرناک است مکجب ایجاد عوارضی می شود . خال های بدخیم ویژگی‌هایی دارند که می‌توان آنها را از سایر خالها تشخیص داد. با آزمایش تکه برداری آسیب‌شناسی می‌توان متوجه بدخیمی خال شد.»
انواع مختلف خال ها
خال دیسپلاستیک:
در حدود ۲%-۳% از جوانان به خال دیسپلاستیک مبتلا می شوند. خال های دیسپلاستیک معمولا روی تنه و بدن دیده می شوند. گاهی نزدیک به ۱۰۰ خال در پوست بیمار مشاهده می شود.این خال ها از نوع خال های مرکب هستند، قطری بیش از ۵ مبلبمتر داشته و دارای حاشیه نامنظم می باشند .رنگ خال یکنواخت نبوده و ممکن است التهاب و خارش هم داشته باشد.
خال پیوستگاهی:
این نوع خال بیشتر در دوران کودکی و نوزادی دیده می شود.خال ها ی پیوستگاهی سطح صاف یا کمی برجسته دارند،به شکل گرد یا بیضی ، متقارن و در اندازه ۱میلی متر تا ۱ سانتی متر دیده می شوند .رنگ خال ها از قهوه ای روشن تا قهوه ای تیره و حتی گاها به رنگ سیاه متغیر است. خال های پیوستگاهی در تمام نواحی بدن می توانند وجود داشته باشند. اکثر خال های کف دست و پا و ناحیه تناسلی از این نوع هستند. ممکن است خال های پیوستگاهی در بزرگسالی به خال مرکب تبدیل شوند. خب حالا خال مرکب چیست ؟
خال مرکب:
خال مرکب، برجسته بوده و ظاهر آن دایره‌ای یا بیضی و متقارن است. عموما به رنگ قهوه ای روشن یا تیره است. عموما سطحی کاملا صاف یا به مقدار خیلی کمی نا صاف دارد. این خال ها در دوران بلوغ و یا در زمان بارداری رشد کرده و بزرگ تر و پررنگ تر می‌شوند. مشاهده شده که این خالها بر روی موی زبر و تیره پدید می آیند. بروز خال مرکب در بدن رایج تر است. همچنبن در اثر تمایز برخی دیگر از خال ها .
خال داخل درمی:
خال های داخل درمی یکی دیگر از انواع خال است که ظاهری برجسته و به شکل گنبدی شکل کروی و نرم دارند. این نوع خال هم رنگ پوست یا اندکی متمایل به رنگ قهوه‌ای است. در سنین بالا بروز این نوع خال بسیار شایع است. امکان دارد روی خال چند تار مو دیده شود. ناصاف و گاهی مانند زگیل است.
خال با هاله ی سفید:
خال هاله دارر این نوع خال حاشیه ای از پوست سفید به پهنای ۲۵ میلی‌متر در اطراف دارد و بیشتر در سنین بلوغ دیده شده و در سن بلوغ به وجود می ایند . شایع ترین محل این نوع خال در پشت گوش و کمر است. این احتمال وجود دارد که چندین خال در محل ایجاد شود. اما به مرور خال مرکزی تحلیل می رود و ممکن است تنها هاله سفید باقی بماند و یا به کل از بین برود .
خال آبی:
خال آبی، یکی دیگر از انواع خال است که در عمق درم، ملانوسیت ها وجود دارد. علت آبی بودن خال نیز همین است. شباهت خال آبی به ملانوم بدخیم به دلیل تیرگی رنگ آن می باشد . خال آبی ظاهری برجسته و کوچک دارد. رنگ آن آبی یا آبی متمایل به سیاه است. غالبا قطر خال کمتر از ۱ سانتی متراست. بروز این نوع خال در پشت دست و پا و صورت روی باسن شایع تر است. در محل‌های مذکور وجود خال بدخیم نیست اما خال آبی بزرگ در قسمت پشتی بدن خطر بدخیمی دارد. در صورتی که از نظر زیبایی مسئله ساز باشد می‌توان آن را به وسیله جراحی خارج کرد. و یا امکان دارد در سنین بلوغ کم رنگ شکند این خال ها توانایی جا به جایی و حرکت دارند و امکان دارند سالانه مقداری کمی بالا و پایین و به جهات دیگر حرکت کنند .
خال اسپیتز:
خال اسپیتز در هر سن و سالی ممکن است بروز بکنند اما در کودکی شایع تر است. رنگدانه ملانین آن کم و عروقش زیاد است. شباهت زیادی به ضایعه عروقی دارد. اسپیتز خوش خیم است اما در تست بافت شناختی به ملانوم بدخیم شبیه است.
خال اسپیلوس:
: این نوع خال به شکل ضایعات کنار هم که اندازه آن از چند میلی متر تا چند سانتی متر متغیر است، دیده می شود. .پوست این ضایعات به رنگ طبیعی و یا به رنگ های تیره تر از معمول است. در چند مورد ایجاد ملانوم بدخیم روی این خالها دیده شده است. بهتر است در صورت بروز این نوع خال، آن را بردارید.
خال بکر:
این نوع خال در دوران بلوغ و بیشتر در آقایان ایجاد می شود. ظاهر آن به شکل لکه قهوه‌ای رنگ به اندازه یک کف دست است. و اکثرا بر روی شانه و بازو یا جلوی قفسه سینه فرد ایجاد می شود. گاهی پس از یکی دو سال موهای خشن روی خال رشد خواهد کرد .
خال مادرزادی:
خال مادرزادی در حدود ۱% از نوزادان ها دیده میشود. این خالها اثر منفی بر زیبایی نوزاد دارند. در اندازه‌های کوچک، متوسط و بزرگ دیده می‌شوند. خال های بزرگ، بیش از ۲۰ سانتی متر قطر را دارا می بلشند و گاهی آن قدر بزرگ هستند که بخشی از بدن یا اندام نوزاد را می پوشانند. با توجه به اندازه خال باید اقدامی مناسب صورت گیرد. در ۴ تا ۶ درصد نوزادان خطر ایجاد سرطان بدخیم پوست یعنی ملانوم وجود دارد. گاهی خال های مادر زادی در بدو تولد بسیار کمرنگ می باشند و به همین دلیل زیاد مورد توجه نیست. در دوران بلوغ این خال ها تیره‌تر شده و موهای خشن روی آنها رشد می‌کند.
خال ملانوسیتی:
ممکن است خال ها به دلیل افزایش و تجمع سلول های رنگدانه ساز ایجاد شوند که به آنها خال ملانوسیتی می گویند که اگر از بدو تولد باشد مادرزادی و اگر بعدا ایجاد شود اکتسابی است.
خال عروقی:
گاهی هم خالها از تکثیر و افزایش لایه داخل رگ های خونی به وجود میآیند که به آنها خالهای عروقی گفته میشود. خال عروقی بصورت لکه های قرمز رنگی در صورت و بدن فرد دیده می شوند و بیشتر مردم آنها را با عنوان ماه گرفتگی می شناسند.
خال مویی:
برخی اوقات هم خال ها به دلیل افزایش پیاز مو ایجاد می شوند که به خالهای مویی معروف هستند.
خال غدد سبابه:
افزایش غدد چربی ساز هم می تواند باعث ایجاد خالهای غدد سباسه شود.
مهمترین عامل تعیین کننده تعداد خال افراد در سنین مختلف ، زمینه ژنتیکی ، سابقه مصرف داروها مخصوصا فرایند هایی مثل شیمی درمانی و سوختگی است. ژنتیک افراد مشخص می کند هر فردی به چه شکلی، چه زمانی و در کدام قسمت از پوست خود خال داشته باشد.
ما در این مقاله راجب انواع خال ها و روش تشخیص ان ها سخن گفتیم حال می توانید برای دانستن انواع روش درمانی و فرایند های درمانی به مقاله بعدی ما مراجعه کنید برای رفتن به مقاله بعدی کلیک کنید .
هنوز هیچ دیدگاهی درج نشده است. شما اولین باشید!